Achter de wolken schijnt de zon

door Olav Sommers

Het is nog maar een week geleden dat we in Hannover hebben moeten constateren dat het Franse mahjong er een stuk beter opstaat dan het Nederlandse. Na het toernooi in Leuven bleek het geen incident te zijn geweest. De plaatsen 2, 3, 5, 6, 7, 8 en 9 voor Frankrijk. De beste Nederlanders eindigen op 11, 12, 15, 16, 18 en 27. “Nou en?” zal een gemiddelde Nederlandse recreant zeggen. “Als het maar gezellig is geweest”. Dat was het zeker. Daar zorgen onze zuiderburen wel voor. Maar de competitieve speler wil meer. Top-10, podiumplaatsen en het liefst op de hoogste trede.

Toch zijn er ook enkele lichtpuntjes te ontwaren. Waar op zaterdagavond ieder zijn eigen gang gaat, ging nu de bijna gehele Nederlandse afvaardiging als groep de stad in om wat te eten. Goed voor de saamhorigheid. Iets dat voor mijn gevoel een beetje ontbreekt bij Nederlandse spelers. Grote katalysator en aanjager was Chris Offermans. Zo doof als hij is wist hij met iedereen het gesprek aan te gaan. Vaak met what’s-app, soms met overduidelijke gebaren maar altijd met een flinke dosis humor. Hij heeft genoten van het toernooi en alle deelnemers hebben genoten van Chris en zijn enthousiasme.

Waar nu een MCR-toernooi werd gespeeld, daar werd in april al een Riichi-toernooi afgewerkt. De winnaar van de combinatie van beide wedstrijden werd eigenaar van “De rode lotus”. Een leuk kunstwerkje, gemaakt door één van de leden van de plaatselijke club. Het kleinood ging met Marco Montebelli mee naar Italië. De tweede en derde plaats in het combinatieklassement waren voor de Nederlanders Sandra van Wijngaarden en Olav Sommers.