Door Olav Sommers

Voor de derde keer gooide de Riichi Club uit Berlijn de deuren open voor het inmiddels beruchte Yakitori-toernooi. En met zesenzeventig deelnemers uit alle windrichtingen kun je gerust spreken van een internationaal spektakel. Israël, Filipijnen, USA, China… de deelnemerslijst leest als een aflevering van Wie is de Wereldburger?. Maar nee hoor, dit was nog níet eens het wereldkampioenschap. Dat komt pas in juli, in Tokyo. Dus wat was dit dan? Gewoon een hoop mensen die erg goed zijn in Japanse steentjes schuiven en daar fanatiek punten voor bij elkaar sprokkelen.

En uiteraard: waar toernooien zijn, zijn Nederlanders. Zo ook hier. Vaak dezelfde namen – waarschijnlijk omdat ze de weg naar Berlijn inmiddels uit het hoofd kennen – maar gelukkig leveren ze nog voldoende stof op voor een verslag dat de moeite waard is.

Jacqueline Oudshoorn en Jeroen Chen zetten de toon. Vrijwel de hele dag dartelden ze vrolijk rond in de top-5. Het ging zó goed dat je bijna zou denken dat ze een geheim trainingskamp hebben gehad (waarschijnlijk gewoon veel yakitori gegeten). Maar ja, ook toppers zijn mensen. Chen had een minder inspirerende laatste ronde en viel terug naar plek 7, terwijl Oudshoorn nét buiten de top-10 belandde. Toch: chapeau!

Olav Sommers had duidelijk last van het ‘ik-moet-nog-wakker-worden-syndroom’, maar krabbelde als een ware diesel gestaag omhoog naar plek 33. Een stukje typisch Nederlandse doorzettingskracht. Daar tegenover stond Marjoleine Lips, die het omgekeerde pad bewandelde: begonnen als een speer, geëindigd op plek 41. We noemen het strategisch variabel spel.

Op een foto spotten we nóg een Nederlander! Tenminste… geboren in TIlburg maar inmiddels overgelopen naar België. Tiziano van der Waals speelt voor onze zuiderburen en daarmee gelden ook de Belgische verslagregels: goede klassing = genoemd worden. Slechte klassering = stilte. Met plek 55 zit hij in de gevarenzone van de vergetelheid. Kom op Tiziano, we willen meer dan alleen je foto zien!

De tweede dag van het Yakitori-toernooi begon veelbelovend voor onze Nederlandse helden. Jacqueline en Jeroen stonden fris aan de start en Marjoleine Lips – die gisteren nog als een raket omlaag dook – had de weg omhoog weer teruggevonden. Letterlijk? Hopelijk niet. Figuurlijk? Zeker weten. De aanval op de top-10 werd ingezet met een enthousiasme waar zelfs de gemiddelde marathonloper U tegen zegt.

Helaas bleken het net die paar kleine foutjes en iets te gretige kansberekeningen die het verschil maakten tussen eeuwige roem en ach, toch best netjes gedaan. Maar laten we eerlijk zijn: een 13e plek voor Jacqueline Oudshoorn en de 16e plaats voor Marjoleine Lips zijn gewoon knap. Geen beker, geen vuurwerk, maar wél een plekje in dit verslag – en dat telt!

En dan is er nog Jeroen Chen, die zijn naam definitief heeft gevestigd in het Mahjong-klassement-der-klassementen. Met een prachtige 10e plek na acht ronden bewijst hij dat er met hem rekening gehouden moet worden. Jeroen, jij bent de man om in de gaten te houden op het  wereldkampioenschap.

Olav Sommers wist het tot de bovenste helft te schoppen. De helft! Een magische grens die hem nét redt van de “ach ja, hij deed ook mee”-categorie. Dus bij deze: een feestelijk Hoera! voor Olav. Je zat erbij. En dat telt.

Dan is er nog Tiziano van der Waals. Barbander van geboorte, Nederlands van paspoort, en sinds dit toernooi officieel vermist op de ranglijst. Zijn 58e plek zorgt ervoor dat zelfs de Belgen een beetje met plaatsvervangende schaamte zitten. Maar goed, wie weet is hij inmiddels professioneel Yakitori-chef geworden. In dat geval: smakelijk eten.