Door Olav Sommers

Van 1 t/m 5 oktober vindt in het zonnige Rimini het allereerste WK voor landenteams plaats. Tenminste, dat zeggen ze. Verdere details ontbreken volledig – het blijft dus nog even koffiedik kijken of het een mondiaal sportfestijn wordt of een gezellig samenzijn op een Italiaans terras.

Maar hé, het idee van een vriendschappelijke interland is allesbehalve nieuw. Al sinds de tijd dat VHS-banden hip waren, bestaat het befaamde Deutsch-Niederländischen Freundschaftsturnier. Vroeger alleen op uitnodiging – je moest praktisch een edelman zijn met stamboom én tennisracket – maar inmiddels een stuk laagdrempeliger. De elitairen van weleer zijn vervangen door mensen die begrijpen dat het in de sport (soms) ook om gezelligheid draait.

Afgelopen weekend was het weer zover: een delegatie van wel zes Nederlandse spelers – een tsunami aan oranje talent, waarvan twee zelfs zonder bondspasje! – trok richting het pittoreske Edewecht. Slechts 80 kilometer over de grens bij Groningen, dus eigenlijk gewoon buitenland met korting.

Wat ze daar aantroffen? Twaalf enthousiaste Duitsers, gewapend met zelfgebakken taarten en genoeg lekkers om een klein dorp te voeden. Om het allemaal een beetje eerlijk te houden (want eerlijk zullen we alles delen), werden drie Duitse toppers via loting aan team Oranje toegevoegd. En niet de minste: Nadine König, Heike Schäfer en niemand minder dan Heinz Ludwig – het kroonjuweel van de Duitse toekomst.

En dat bleek een gouden zet. Dankzij Ludwigs heldendaden (3e individueel) eindigde Nederland op de hoogste trede van het podium – en niet zomaar: een eclatante overwinning! De eindstand: 109-99 voor de Hollanders. Het individuele goud ging overigens naar Olav Sommers, de vriendelijke reus van het team. Bekend om zijn sportiviteit, zijn zen-achtige kalmte bij verlies én de eigenschap dat hij bij hoge uitzondering ooit iets onaardigs mompelt. (Maar dan moet je het wel heel bont maken.)

Natuurlijk won Olav het niet in z’n eentje – al is hij daar zelf soms minder zeker van. Zijn teamgenoten Oscar en Marjan van den Nieuwendijk, Jacqueline Oudshoorn, en de twee incognito-bondlozen leverden ook een stevige bijdrage.

De dag werd traditioneel afgesloten in de tuin van Elke Pünjer – inmiddels legendarisch om haar prijsuitreikingen vol Braatwurst, Brot und Bier

Volgend jaar weer, en hopelijk met nóg meer Nederlanders. Want zeg nou zelf: wie wil er nu geen taart, talent en teamgeest?