met dank aan Olav Somers

 

Een nieuw jaar, een nieuwe rij aan Riichi-wedstrijden! Zaterdag 25 augustus was het zover: het Yuki No (winter- of sneeuw) toernooi, georganiseerd door Schoon Spel. Deze club is wel vaker de gastheer van evenementen en meestal loopt alles op rolletjes. Maar de grote organisator… die liep er voor aanvang weer bij alsof hij net de sneeuwstorm van zijn leven had overleefd. Zijn directe omgeving weet inmiddels dat je op de dag voor een toernooi en de wedstrijddag zelf beter niet te dicht bij hem in de buurt komt. De stress is gewoon te aanstekelijk!

Een klein nadeel van een wintertoernooi is dat mensen vaak ziek of verkouden zijn. Dus het was geen verrassing dat er vlak voor de start afmeldingen kwamen. Vervelend? Absoluut. Maar het wordt nóg erger als de NS uitgerekend deze dag weer eens vertraging heeft richting Oss. En dan is het helemaal klaar voor een zenuwinzinking bij Olav. Gelukkig was er een lichtpuntje: Jacqueline Oudshoorn had haar jonge Riichi-talentjes zo goed klaargestoomd dat ze de uitvallers vakkundig vervingen. Chapeau! Met de laatste deelnemer die net op tijd binnenkwam, eindigde de eerste ronde met een verrassende koploper uit Vlaanderen: Kai van Gompel. Hij was zo enthousiast over zijn goede start dat hij het niet alleen tegen geïnteresseerden vertelde, maar tegen iedereen die zich in zijn buurt waagde (zelfs tegen mensen die eigenlijk geen idee hadden wat Riichi was).

Twee Italiaanse dames vielen op in de top-10, en dat was best opmerkelijk. Uw verslaggever vroeg zich voorzichtig af of ze per ongeluk het verkeerde vliegtuig naar Rome hadden genomen? De dames hadden echter niet alleen Riichi-inzicht, maar ook een gevat antwoord klaar: “Inderdaad, we wilden eigenlijk naar Rome, maar plots stonden we in Oss!” Een moment waarop uw verslaggever besloot om maar snel het hoekje om te draaien.

De tweede ronde zorgde voor wat verwarring. De nieuwe koploper was Sabine Manten (dat had niemand verrast), maar de tweede plaats voor Karst de Ruiter? Toch wel een beetje een verrassing. En de derde plaats voor Luuk van Balkum? Dat liet menigeen met een frons zitten. Oké, hij is als kind in een ketel met MCR-talent gevallen, maar betekent dat dan dat hij alle Nederlandse Riichi-spelers de les moet lezen? Echt?
Blijkbaar dacht “die kleine” daar zelf anders over. Na een rustige lunch en een derde ronde stond hij ineens op de eerste plaats. Karst de Ruiter bleef knap tweede, en de sympathieke Belg Pham Hung Quoc Le (waarschijnlijk met een Aziatische achtergrond) had het brons in handen. In de vierde ronde besloot het lot dat de nummers één en twee – Nathan Germeau (BEL) en Luuk – tegenover elkaar aan tafel zaten. De nummer drie, Pham, zat met de drie Nederlandse bondsvoorzitters aan tafel (Oud-voorzitter Jack Main, huidig voorzitter Marc van der Nat, en Olav, die denkt dat hij de voorzitter is).

Uw verslaggever zat toevallig aan de tafel waar de prijzen zouden worden uitgedeeld. En aan het lachje van Germeau te horen, leek het dubbeltje zijn kant op te vallen. Helaas voor Luuk was dat inderdaad het geval. Maar geen spoor van teleurstelling bij Luuk – hij was alleen maar blij voor zijn tegenstander en met zijn vijfde plek. Dat is iets wat je niet vaak ziet bij doorgewinterde Nederlandse spelers. Respect!
De tweede plaats ging naar de charmante maar iets te bijdehante Italiaanse Alice Porotto, die – inderdaad – eigenlijk in Rome had moeten zitten. En het bronzen plekje was voor Karst de Ruiter. Die is trouwens ook een prima kandidaat voor gezellige mahjongavondjes in de huiskamer, mocht je nog op zoek zijn naar iemand.

En ondanks de vele zenuwen, de afmeldingen, en de stress van de grote organisator… kunnen we wel stellen dat er in 2026 vast weer een nieuwe editie van dit toernooi zal zijn. Want, zoals altijd, wegen de complimenten uiteindelijk zwaarder dan de stress.

 

De drie winnaars op een rij