door Olav Sommers

In een landschap waarin iedereen graag riichi speelt is er een groot gebrek aan scheidsrechters. “Vooral in Nederland is het een ramp om aan niet-spelende leidsmannen en –vrouwen te komen”, aldus Anneke Keyl. En daarom heeft ze de afgelopen zes maanden serieus gescout naar mensen waarvan ze dacht dat die de cursus en afsluitend examen met succes af zouden kunnen leggen. En zo kwamen zaterdag vier Belgen, een Luxemburger en vijf landgenoten bijeen om het certificaat van EMA-scheidsrechter riichi te bemachtigen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot.

Samen met good old Ans Hoogland nam Anneke de regels in sneltreinvaart door. Alle vragen of opmerkingen werden met kundigheid beantwoord. Na de lunch volgde een laatste uitleg en het gevreesde examen. Vijfentwintig vragen waarvan er zeventien goed moesten zijn. De toegestane tijd was vijfendertig minuten wat normaliter meer dan genoeg is. Ware het niet dat de vragen nogal uitgebreid waren en last but not least in het Engels werden gesteld. Overigens was tijdens de hele dag Engels de voertaal. Niet alleen omdat de EMA dit vraagt maar ook omdat onze Zuiderburen Frans als moedertaal hebben.

De tijd die Ans en Anneke nodig hadden om de antwoorden na te kijken werd, uiteraard, gedood met een potje riichi. Ondertussen werden de vragen nog eens doorgenomen en ging iedereen een beetje rekenen of hij/zij wel aan 17 goede antwoorden zou komen. En eindelijk kwam dan het verlossende antwoord. Op één persoon na was iedereen geslaagd. De ene ruimschoots (Ivar Bouwman 23 goed en Menno Deij 21 goed) de ander met de hakken over de sloot (Jacqueline Oudshoorn en Olav Sommers 17 goed).

We spreken over een bijzonder geslaagde dag voor riichi-spelend Nederland. Het zal moeilijk blijven om een non-playing referee aan te stellen. Maar de lasten kunnen nu wel over meerdere schouders verdeeld worden. Een enorm compliment aan Ans Hoogland en Anneke Keyl.

De beide cursusleidsters (rechts) en hun cursisten